Streszczenie: Igła kompasu zawsze wskazuje północ. Kompas strategiczny polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Polski przez ćwierćwiecze po 1989 r. działał jednak inaczej, uparcie wskazywał zachód – czy to w postaci integracji euroatlantyckiej, amerykańskiej potęgi militarnej czy niemieckiego motoru gospodarczego. Niemniej od rosyjskiej aneksji Krymu i agresji na Ukrainę stale rośnie znaczenie kierunku północnego dla Polski, a także Polski dla państw nordyckich i bałtyckich. W większości ich aktualnych dokumentów strategicznych zaliczono Polskę do grona kluczowych sojuszników, często w jednej linii z Niemcami, Francją czy Wielką Brytanią. Z państwami nordyckimi i bałtyckimi łączą nas wspólne interesy w NATO i UE, dziedzinie sojuszniczego odstraszania i obrony, dążeniu do utrzymania silnej transatlantyckiej więzi i zakotwiczenia USA w Europie, udzielaniu militarnego wsparcia dla Kijowa, zaostrzaniu sankcji wobec Rosji i jej „floty cieni” czy budowaniu regionalnej odporności na agresję w sferze niemilitarnej, w tym bezpieczeństwa energetycznego, ochrony podmorskiej infrastruktury krytycznej i obrony cywilnej. Są to główne obszary, które składają się na powstanie północnego filaru polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Polski. Równocześnie na północy polska aktywność napotyka szereg wyzwań. Państwa nordyckie przywiązują większą strategiczną wagę do obszaru północnego Atlantyku i Arktyki, a ich współpracę obronną charakteryzuje nieraz znaczny stopień wsobności. Rośnie też znaczenie współpracy nordycko-bałtyckiej ósemki (NB8), do której spotkań Polska dopraszana jest jedynie ad hoc. Cel i metody badawcze: Analiza interesów polityki bezpieczeństwa Polski na kierunku nordycko-bałtyckim z uwzględnieniem punktów wspólnych i rozbieżności. Wnioski / rekomendacje: 1. Wzmacnianie współpracy obronnej z państwami nordyckimi, w szczególności ze Szwecją i Finlandią. 2. Poszukiwanie optymalnego formatu konsultacyjno-koordynacyjnego z państwami nordyckimi i bałtyckimi w najważniejszych kwestiach w NATO i UE. 3. Wspólne zabieganie o europejskie finansowanie dla programów Tarczy Wschód i Bałtyckiej Linii Obrony. 4. Zainicjowanie współpracy ze Szwecją i Finlandią w zakresie zagwarantowania bezpieczeństwa nadbałtyckich elektrowni atomowych oraz zarządzania odpadami promieniotwórczymi i dostawami paliwa jądrowego. 5. Dążenie do bliższej współpracy z państwami nordyckimi i bałtyckimi w obszarze polityki zbrojeniowej i modernizacji sił zbrojnych.