Streszczenie: Trwająca od ponad 3 lat pełnoskalowa agresja Rosji na Ukrainę oraz wojna w cyberprzestrzeni Rosji w stosunku do państw Europy Środkowej stanowią jawne dowody na działania o charakterze konfrontacyjnym. Chodzi o destabilizację europejskiego systemu bezpieczeństwa, a także sytuacji politycznej i gospodarczej poszczególnych państw regionu i całej Europy. Chodzi wreszcie o destabilizację NATO. W artykule przedstawiono wybrane elementy wiedzy na temat wojny przyszłości na morzu w kontekście sytuacji na Morzu Bałtyckim. Opisano koncepcję wykorzystania wielofunkcyjnych platform załogowych i bezzałogowych jako elementu sił szybkiego reagowania Rzeczpospolitej w rejonie Południowego Bałtyku. Przedstawiono przykłady koncepcji wielofunkcyjnych platform oraz możliwości ich wykorzystania. Opierając dalsze rozważania o wyzwania, które są motorem napędowym rozwoju technologii i wdrożeń dla obronności, opisano system ochrony morskiej infrastruktury krytycznej. Wyzwania technologiczne związane z opracowaniem systemu ochrony morskiej infrastruktury krytycznej wskazują na istniejące w Polsce realne możliwości stworzenia innowacyjnego i efektywnego systemu sił szybkiego reagowania zintegrowanego z istniejącym systemem bezpieczeństwa państwa. Cel i metody badawcze: Celem artykułu jest przedstawienie podstawowych cech opisujących wojnę przyszłości na morzu, z uwzględnieniem strategii, taktyki i zdolności operacyjnych. Zastosowane następujące metody badawcze: badania literaturowe, badania analityczne, badania parametryczne proponowanych rozwiązań oraz badań zdolności operacyjnych proponowanych rozwiązań w warunkach zbliżonych do rzeczywistych, z użyciem metod na modelach fizycznych oraz symulacji komputerowych w symulowanych warunkach operacyjnych. Wnioski / rekomendacje: Niektóre z przedstawionych rozwiązań mogą mieć znaczenie dla bezpieczeństwa państwa z uwagi na możliwość dalszego rozwoju koncepcji jako elementu systemu sił szybkiego reagowania, tak jak w przypadku platformy typu trimaran, oraz jako platformy rozpoznania i działań skrytych, jeśli chodzi o platformy typu AUV-Stealth. Z uwagi na zwiększenie zdolności obronnych marynarki wojennej i oddziałów morskich wojsk specjalnych warto rozważyć dalszy rozwój proponowanych koncepcji. Proponuje się zastosowanie proponowanych rozwiązań w praktyce, po uprzednim ich wdrożeniu, jako prototypy o poziomie gotowości technologicznej PGT IX.